යෞවනයේ පසුවන චරිත් අබෙසිංහ ගේ කුළුදුල් නිෂ්පාදනය වීමත් එය තිරගත කිරීමෙදී දෙන ලද දැවැන්ත ප්‍රචාරක සත්කාරයත් එම චිත්‍රපටයෙහි ප්‍රේක්ෂකයින් බවට පත්වීමට අපට දිරිදුන් කරුණු ය.කිසියම් ප්‍රමාණයක යහපත් සිනමා වින්දනයක් හා නැවුම් අත්දැකීමක් ලැබ ගැනුම අප ගේ අරමුණ විය. එහෙත් ජුලියා ප්‍රේක්ෂක යා‍ෙග් උසස් බලාපොරොත්තු යම් තරමකින් හෝ බිද දැමූ චිත්‍රපටයක් බව එය නරඔානිමාවත්ම අපට දැනෙන ප්‍රබලම තම්පනයයි. තරුණ ජවයෙන් යුක්ත සිනමා නිමවුම් කරුවන්‍ ගේ ආගමනය හෙයින් එය ඉත සිතින් පිළි ගැනුමට බලා සිටි සමස්ත ප්‍රේක්ෂක ජනතාව ගේ බලාපොරොත්තු ඉටු
කළා නම් සිනමාවෙ දියුණුව පතන සැමගේ සතුටට හේතු වන්නට තිබිණි.
නවීනතම කැමරා තාක්ෂණය හා ශබිද තාක්ෂණය සාර්ථක අයුරින් යොදා ගත් ජූලියා හී කැමරාකරණය මගින් අප නෙතට හසුකර දෙන දෙස් හා විදෙස් දර්ශනාවලිය අපූර්ව චමත්කාර යෙන් යුක්තය. යොවුන් ජීවිතයේ චමත්කාරයත් සැහැල්ලු බවත් සැහැල්ලු බවත් දනවමින් මනා ලෙස වර්ණයෙන් සිත්තම්වන සජීවි රූප රාමු පෙළ ප්‍රසංසා කළ හැකි තරමට අප සිත් වසග තරවයි.එසේම භුමිකාවන්ගේ රංගනය ගලා යෑමද සමෝධානික ව්‍යක්ත සංස්කරණයෙන් උද්දීපනය වන අයුරුද අපගේ රසවිදීමට ලබා දෙන්නේ උසස් රුකුලකි. නදීෂා හේමමාලී. චරිත් අබෙසිංහ. සසන්ති ජයසේකර. හා සමිපත් ශ්‍රී රෝෂාන්. දුර්වල තිර කතාව විසින් තමන් වෙත පවරන ලද නොගැඹුරු වූ චරිත පාත්‍රයන් දුෂ්කර ලෙස ගොඩ නැගීමට ආයාසකර ප්‍රයත්නයක් දරති.ඹවුන්ගේ රංගනයේ සාධනීය මානයන් ඇති අතර චරිත තුළ ජීවත් වීමෙදී ඹවුන් දක්වන කුසලතාව බෙහෙවින් අගය කළ හැකිය. සංගීතයද තාරුණ්‍යයේ හැගීම්වල ඇති උද්වෙගකර බවත් තේමාවෙ පවත්නා අභ්‍යන්තර ඛෙදනීය ස්වභාවයත් දැනවීම පිණිස තාක්ෂණය උපයෝගි කරගෙන සංයෝජනය කොට ඇති අයුරු අගය කළ හැකිය. මෙම චිත්‍රපටයෙහි අනුසාංගික අංග බොහොමයක් ප්‍රසස්ථය. එහෙත් තම කුසලතා උපරිම කලාත්මක බවකින් යෙදීමට ශිල්පීන් ගෙන ඇති උසස් ප්‍රයත්නය අපතේ ගොස් ඇති සැටියක් පෙනෙන්නේ ඹවුන් ඒ සියල්ල කැපකොට ප්‍රේක්ෂකයා හමුවට ගෙන එන්නට උපරිම ප්‍රයත්නය දරන්නේ දුර්වල තිර පිටපතකට ගොනුවූ නො ගැඔරු සුලබ කතා පුවතකට පමණක් වීම නිසාය. මෙහි අන්තර්ගත කතා පුවත මීට දශක දෙක තුනකට පෙර පටන් දමිළ සිනමාවෙත් හින්දි සිනමාවෙත් හම ගැසූ වටිටෝරුගත කතා පුවතට සමානය. එයද ඉදිරිපත් වන්නේ නොගැඔුරු බයස්කොප් කතා පුවතක් ලෙස පමණය.භූමිකාවන්ගේ බාහිර අභ්‍යන්තර ලක්ෂණ යම් තරමකින්වත් පැසුණු තත්‍ය විලාසයකින් නිරූපණය කිරීමක් මෙහි සිදු නොවෙයි. නව විලාසවලින් සැරසුණු නව යොවුන් රංග ශිල්පීන් විසින් නව්‍ය පරිසරයක තබා මේ රගන්නේ පරණ ප්‍රතික්‍ ෂේපිත කතාන්දරයක් බව ප්‍රේක්ෂකයාට චිත්‍රපටයේ මුල පටන්ම වැටහෙන්නට පටන් ගනියි.කරලියද්ද බණ්ඩාරගේ චරිතය රග දක්වන ප්‍රවීණ රංගධර රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය මහ හඩින් කෑගසා කරන ගෝෂාකාරී සංවාදයත්,එක පිට එක සිද්ධවන සිද්ධි සන්නිපාතයත් හමුවේ තමන්ට හුරු අභ්‍යන්තර ගති සොබා රූපණය කෙරෙන රංගනයක් කරන්නට අවස්ථාව නැතිව අසරණවන අයුරුත් දිස්වෙයි.මෙම චිත්‍රපටයෙහි රොබින් ප්‍රනාන්දු ,වීණා ජයකොඩි, හා ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස් ට මතු පිටින් පෙනී සිටිනවා හැරෙන්නට හොද රංගනයක් කරන්නට අවස්ථා ගොඩ නැගී නැති බව පෙනේ.අන්තර්ගතය ගොඩ නගන්නට උපයොගි කරගන්නා සිද්ධි දාමය සහිත අවස්ථා බොහොමයක්ම අතාර්කික ස්වභායෙන් යුතුව රස නිෂ්පත්තියෙහි අසමත්ව පවතී. සිය නැගණිය කෙළෙසා ඇයව මරණයට ළං කරවන්නට කටයුතු කළ මිතුරාගෙන් පළි ගැනීමෙ තිර අදිටනින් ඔහු ලුහු බැද ලංකාවට එන දේව් දිල්රූ මරා දැමීමට ගත් තීරණය ලංකාවෙදී වෙනස් කරන්නේ පිළි ගත නොහැකි කරුණක් මතය. ජූලියා වෙනුවෙන් එවැනි ප්‍රබල චිත්ත විපර්යාසයක් සිදු කිරීමට තරම් ඇය හා ඔහු අතර ගොඩ නැගුණු ගැඹුරු අවබෝධය හෝ මානුෂීය බන්ධනය තුමක්දැයි යන්න ප්‍රේක්ෂක සිතට විමතියක්ව පැන නැගේ. එවැනි අවස්ථා බහුලව ඇති බැවින් මෙම චිත්‍ර පටය සුලබ ගණයේ ක්‍රියාදාම චිත්‍රපටයකින් ඔබ්බට නොයයි. මිතුරා මරා දැමීමට ගත් ප්‍රබල තීරණය මෙහිදී වෙනස් කරන්නේ පිළිගත නොහැකි කරුණක් වෙනුවෙනි.ජුලියා වෙනුවෙන් එම පරිත්‍යාගය කිරීමට තරම් ජුලියා හා ඔහු අතර ඇතිවූ ගැඹුරු අවබෝධය හෝ මානුෂීය බන්ධනය කුමක්දැයි පැහැදිළි නැත. එය විකාශය කොට ඇති ආකාරයෙන් ප්‍රේක්ෂක සිතට එම වෙනස් වීම පිළි නොගැනෙන බව පැහැදිළිය.එවැනි අවස්ථා බහුලය.දුර්වල විකාශනයක් සහිත කතා පුවතක් තෝරා ගැනීම අධ්‍යක්ෂවරයාගේ ප්‍රබලම දුර්වල තාවක් බව පැවසිය යුතුව ඇත. සිනමාව එහි කැමරාකරණය,අධි තාක්ෂණ ශබිද ,මන බදනා දර්ශන පසුබිම්,ප්‍රසස්ථ රූප කෝණ,උසස් අංග රචනය ,ඇදුම් පැළදුම් නළු නිළියන් හා සංගීතය ආදී අංගයන්ගේ ඖචිත්‍යවූ සමායෝජනය සදහා පමණක් නම් ජූලියා හොද සිනමා භාවිතයකි.මෙම සදහන් කාර්යයන් දැනුවත් ව්‍යක්ත ස්වරූපයකින් ගොඩ නැගී ඇත.එහෙත් මේ සියල්ලේ එකතුවෙන් ප්‍රේක්ෂක වින්දනයට තුඩුදෙන ආනන්දනීය නැවුම් අන්තර්ගතයක් නොමැතිනම් ඉහතකී අංගයන්හී ප්‍රසස්ථ භාවයෙන් කවර ප්‍රයෝජනයක් සිදුවේද? සිනමාවට ආගමනයවන අපේ අභිමානවත් යොවුන් පෙළ ගැන ප්‍රේක්ෂක අප තුළ ඇත්තේ ආඩම්බරයකි.ජූලියා නිර්මාණ ප්‍රයත්නයේ නිෂ්පාදක චරිත් අබේසිංහ හා අධ්‍යක්ෂ සම්පත් රෝෂාන් ගැනත් අප ආඩම්බරවන්නේ සිංහල සිනමාව වෙනුවෙන් ඔවුන් ගත් අභීත පියවර ගැනයි.මතුවටත් ඔවුන්ගේ සහභාගිත්වය ප්‍රේක්ෂක ජනතාව බලාපොරොත්තු වෙයි. ජුලියා කෘතියෙන් ඔවුන් විදහා දැක්වූ දියුණු නව සිනමාවක් කෙරෙහි තමන් තුළ ඇති භක්තියත් හැකියාවත් කවුරුත් අගය කරති.එම විශිෂ්ට නැඹුරුව එලෙසම රැක ගනිමින් හෙට දවසේ වඩාත් ප්‍රබල නවමු අන්තර්ගතයක් මගින් තම දුර්ලතාව ජය ගනිමින් ප්‍රේක්ෂක ඇස සිත හා නැණැස සනහනු ඇතැයි බෙහෙවින් බලාපොරොත්තු තැබිය හැකිය.
එඩ්වින් පීරිස්.
කළා නම් සිනමාවෙ දියුණුව පතන සැමගේ සතුටට හේතු වන්නට තිබිණි.නවීනතම කැමරා තාක්ෂණය හා ශබිද තාක්ෂණය සාර්ථක අයුරින් යොදා ගත් ජූලියා හී කැමරාකරණය මගින් අප නෙතට හසුකර දෙන දෙස් හා විදෙස් දර්ශනාවලිය අපූර්ව චමත්කාර යෙන් යුක්තය. යොවුන් ජීවිතයේ චමත්කාරයත් සැහැල්ලු බවත් සැහැල්ලු බවත් දනවමින් මනා ලෙස වර්ණයෙන් සිත්තම්වන සජීවි රූප රාමු පෙළ ප්‍රසංසා කළ හැකි තරමට අප සිත් වසග තරවයි.එසේම භුමිකාවන්ගේ රංගනය ගලා යෑමද සමෝධානික ව්‍යක්ත සංස්කරණයෙන් උද්දීපනය වන අයුරුද අපගේ රසවිදීමට ලබා දෙන්නේ උසස් රුකුලකි. නදීෂා හේමමාලී. චරිත් අබෙසිංහ. සසන්ති ජයසේකර. හා සමිපත් ශ්‍රී රෝෂාන්. දුර්වල තිර කතාව විසින් තමන් වෙත පවරන ලද නොගැඹුරු වූ චරිත පාත්‍රයන් දුෂ්කර ලෙස ගොඩ නැගීමට ආයාසකර ප්‍රයත්නයක් දරති.ඹවුන්ගේ රංගනයේ සාධනීය මානයන් ඇති අතර චරිත තුළ ජීවත් වීමෙදී ඹවුන් දක්වන කුසලතාව බෙහෙවින් අගය කළ හැකිය. සංගීතයද තාරුණ්‍යයේ හැගීම්වල ඇති උද්වෙගකර බවත් තේමාවෙ පවත්නා අභ්‍යන්තර ඛෙදනීය ස්වභාවයත් දැනවීම පිණිස තාක්ෂණය උපයෝගි කරගෙන සංයෝජනය කොට ඇති අයුරු අගය කළ හැකිය. මෙම චිත්‍රපටයෙහි අනුසාංගික අංග බොහොමයක් ප්‍රසස්ථය. එහෙත් තම කුසලතා උපරිම කලාත්මක බවකින් යෙදීමට ශිල්පීන් ගෙන ඇති උසස් ප්‍රයත්නය අපතේ ගොස් ඇති සැටියක් පෙනෙන්නේ ඹවුන් ඒ සියල්ල කැපකොට ප්‍රේක්ෂකයා හමුවට ගෙන එන්නට උපරිම ප්‍රයත්නය දරන්නේ දුර්වල තිර පිටපතකට ගොනුවූ නො ගැඔරු සුලබ කතා පුවතකට පමණක් වීම නිසාය. මෙහි අන්තර්ගත කතා පුවත මීට දශක දෙක තුනකට පෙර පටන් දමිළ සිනමාවෙත් හින්දි සිනමාවෙත් හම ගැසූ වටිටෝරුගත කතා පුවතට සමානය. එයද ඉදිරිපත් වන්නේ නොගැඔුරු බයස්කොප් කතා පුවතක් ලෙස පමණය.භූමිකාවන්ගේ බාහිර අභ්‍යන්තර ලක්ෂණ යම් තරමකින්වත් පැසුණු තත්‍ය විලාසයකින් නිරූපණය කිරීමක් මෙහි සිදු නොවෙයි. නව විලාසවලින් සැරසුණු නව යොවුන් රංග ශිල්පීන් විසින් නව්‍ය පරිසරයක තබා මේ රගන්නේ පරණ ප්‍රතික්‍ ෂේපිත කතාන්දරයක් බව ප්‍රේක්ෂකයාට චිත්‍රපටයේ මුල පටන්ම වැටහෙන්නට පටන් ගනියි.කරලියද්ද බණ්ඩාරගේ චරිතය රග දක්වන ප්‍රවීණ රංගධර රවීන්ද්‍ර රන්දෙණිය මහ හඩින් කෑගසා කරන ගෝෂාකාරී සංවාදයත්,එක පිට එක සිද්ධවන සිද්ධි සන්නිපාතයත් හමුවේ තමන්ට හුරු අභ්‍යන්තර ගති සොබා රූපණය කෙරෙන රංගනයක් කරන්නට අවස්ථාව නැතිව අසරණවන අයුරුත් දිස්වෙයි.මෙම චිත්‍රපටයෙහි රොබින් ප්‍රනාන්දු ,වීණා ජයකොඩි, හා ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස් ට මතු පිටින් පෙනී සිටිනවා හැරෙන්නට හොද රංගනයක් කරන්නට අවස්ථා ගොඩ නැගී නැති බව පෙනේ.අන්තර්ගතය ගොඩ නගන්නට උපයොගි කරගන්නා සිද්ධි දාමය සහිත අවස්ථා බොහොමයක්ම අතාර්කික ස්වභායෙන් යුතුව රස නිෂ්පත්තියෙහි අසමත්ව පවතී. සිය නැගණිය කෙළෙසා ඇයව මරණයට ළං කරවන්නට කටයුතු කළ මිතුරාගෙන් පළි ගැනීමෙ තිර අදිටනින් ඔහු ලුහු බැද ලංකාවට එන දේව් දිල්රූ මරා දැමීමට ගත් තීරණය ලංකාවෙදී වෙනස් කරන්නේ පිළි ගත නොහැකි කරුණක් මතය. ජූලියා වෙනුවෙන් එවැනි ප්‍රබල චිත්ත විපර්යාසයක් සිදු කිරීමට තරම් ඇය හා ඔහු අතර ගොඩ නැගුණු ගැඹුරු අවබෝධය හෝ මානුෂීය බන්ධනය තුමක්දැයි යන්න ප්‍රේක්ෂක සිතට විමතියක්ව පැන නැගේ. එවැනි අවස්ථා බහුලව ඇති බැවින් මෙම චිත්‍ර පටය සුලබ ගණයේ ක්‍රියාදාම චිත්‍රපටයකින් ඔබ්බට නොයයි. මිතුරා මරා දැමීමට ගත් ප්‍රබල තීරණය මෙහිදී වෙනස් කරන්නේ පිළිගත නොහැකි කරුණක් වෙනුවෙනි.ජුලියා වෙනුවෙන් එම පරිත්‍යාගය කිරීමට තරම් ජුලියා හා ඔහු අතර ඇතිවූ ගැඹුරු අවබෝධය හෝ මානුෂීය බන්ධනය කුමක්දැයි පැහැදිළි නැත. එය විකාශය කොට ඇති ආකාරයෙන් ප්‍රේක්ෂක සිතට එම වෙනස් වීම පිළි නොගැනෙන බව පැහැදිළිය.එවැනි අවස්ථා බහුලය.දුර්වල විකාශනයක් සහිත කතා පුවතක් තෝරා ගැනීම අධ්‍යක්ෂවරයාගේ ප්‍රබලම දුර්වල තාවක් බව පැවසිය යුතුව ඇත. සිනමාව එහි කැමරාකරණය,අධි තාක්ෂණ ශබිද ,මන බදනා දර්ශන පසුබිම්,ප්‍රසස්ථ රූප කෝණ,උසස් අංග රචනය ,ඇදුම් පැළදුම් නළු නිළියන් හා සංගීතය ආදී අංගයන්ගේ ඖචිත්‍යවූ සමායෝජනය සදහා පමණක් නම් ජූලියා හොද සිනමා භාවිතයකි.මෙම සදහන් කාර්යයන් දැනුවත් ව්‍යක්ත ස්වරූපයකින් ගොඩ නැගී ඇත.එහෙත් මේ සියල්ලේ එකතුවෙන් ප්‍රේක්ෂක වින්දනයට තුඩුදෙන ආනන්දනීය නැවුම් අන්තර්ගතයක් නොමැතිනම් ඉහතකී අංගයන්හී ප්‍රසස්ථ භාවයෙන් කවර ප්‍රයෝජනයක් සිදුවේද? සිනමාවට ආගමනයවන අපේ අභිමානවත් යොවුන් පෙළ ගැන ප්‍රේක්ෂක අප තුළ ඇත්තේ ආඩම්බරයකි.ජූලියා නිර්මාණ ප්‍රයත්නයේ නිෂ්පාදක චරිත් අබේසිංහ හා අධ්‍යක්ෂ සම්පත් රෝෂාන් ගැනත් අප ආඩම්බරවන්නේ සිංහල සිනමාව වෙනුවෙන් ඔවුන් ගත් අභීත පියවර ගැනයි.මතුවටත් ඔවුන්ගේ සහභාගිත්වය ප්‍රේක්ෂක ජනතාව බලාපොරොත්තු වෙයි. ජුලියා කෘතියෙන් ඔවුන් විදහා දැක්වූ දියුණු නව සිනමාවක් කෙරෙහි තමන් තුළ ඇති භක්තියත් හැකියාවත් කවුරුත් අගය කරති.එම විශිෂ්ට නැඹුරුව එලෙසම රැක ගනිමින් හෙට දවසේ වඩාත් ප්‍රබල නවමු අන්තර්ගතයක් මගින් තම දුර්ලතාව ජය ගනිමින් ප්‍රේක්ෂක ඇස සිත හා නැණැස සනහනු ඇතැයි බෙහෙවින් බලාපොරොත්තු තැබිය හැකිය.
එඩ්වින් පීරිස්.
No comments:
Post a Comment