අප ඉනියවන් නැරඹිය යුතුද නැද්ද?

ලාංකීය දෙමළ සිනමාවක අවශ්‍යතාව එදාටත් වඩා අද බලවත්ව දැනෙන බව  කිව යුතුය. යුද්ධයට පසු සිංහල මිනිසා හදුනා ගැනීම දෙමළ මිනිසාට බෙහෙවින් වැදගත් වන අතර , දෙමළ මිනිසා හදුනා ගැනීම සිංහල මිනිසාටද ඉතා වැදගත් වෙයි.ඉහතකී දෙදෙනාම එකම රටක වෙසෙන එකම ලාංකික ජාතියේ මිනිසුන් වන බැවිනි.මේ දෙදෙනාගේම හදවත් එකිනෙකා හමුවේ අව්‍යාජව විවෘත වන්නේ නම් අන්‍යෝන්‍ය සැකය; බිය; අවිනිශ්චිතතාව ආදී දුර්ගුණ සිත් වලින් පහවී ඒ වෙනුවට දයාව; කරුණා මෛත්‍රිය;සහයෝගීතාව වැනි මානව හැගීමි වර්ධනය වනු ඇත.දෙදෙනා දෑතින් දෑත පටලවාගෙන හදවතින් හදවතක උණුසුම විද ගනු ඇත.අසිරිය එයයි.මෙය කළ හැකි ප්‍රබල මාධ්‍යය සිනමාවයි.අසෝක හදගම එවැනි ආශ්චර්යවත් සිනමාවක් උදෙසා මෙවර තම නිර්මාණ ප්‍රයත්නය යොදවා තිබීම අප කාගේත් වාසනාවක් බව කිව යුතුය.ඔහුගේ මෙම අවංක ප්‍රයත්නය නමැති පුෂ්ප පැළෑටිය තවත් අය විසින් සාත්තු කොට එය නුදුරු අනාගතයේදීම මහා වෘක්ෂයක් බවට පත් කරන්නට සමත් වෙතොත් එය ලාංකික මානව සංහතියේ  අභිවෘද්ධියට හේතු වන ප්‍රබල කාරණයක් වනු ඇති බව පැවසිය හැකිය

අසෝක හදගම ඉනියවන් සිනමා කෘතිය සදහා ඔහුගේ නිර්මාණ ප්‍රතිභාව හා කායික මානසික ශ්‍රමය නිර්ලෝභිවයොදන්නට දිරි ගැනීමම මහත්වූ එඩිතර ක්‍රියාවකි. ජගත් වැල්ලවත්ත හා අනුර ප්‍රනාන්දු නමැති කලාකාමී අර්ථපතියන් දෙදෙනාගේ අර්ථවත් සහභාගිත්වයදසිනමාව හා මනුෂ්‍යත්වය උදෙසා කළ උසස් පරිත්‍යාගයක්සේ සැළකිය යුතු වෙයි.ඔවුනට අපගේ ගෞරවය හිමි කරතොත් එය මහගු ක්‍රියාවකි.

ලාංකිය දෙමළ සිනමා කෘතියකට  මෙරට තුළදී ආයෝජනය කරන මුදලින් දශම එකක්වත් ආපසු උපයා ගැනීම දුෂ්කර බව හදගම හා අර්ථපතියන් හොදින්ම දැන සිටින බවට සැකයක් නැත.දකුණු ඉන්දියානු සිනමා සිහින ලෝකය තුළින් අප රට දමිළ ප්‍රේක්ෂක ජනතාව ගලවා අපගේමවූ දමිළ සිනමාවකට දිනා ගැනීම බෙහෙවින් දුෂ්කර බව පැහැදිළිව ඇති කරුණකි.ඉනියවන් නැරඹීම අපගේ පරම යුතුකමක් වන්නේ:ලාංකීය ජාතියේ දමිළ ආත්ම ප්‍රකාශන සිනමාව ගොඩ නගා ගැනීමට ඉන් අප ලබා දෙන ශක්තිය ඉමහත් බැවිනි.

2013 ජනවාරි මස 05 වැනිදා සෙනසුරාදා